بادیه نشین برای میوه عناب کوهی ارزش قائل بود و آن را نابک می نامید . می‌توان آن را خشک کرد و برای زمستان نگه داشت یا به صورت خمیری در آورد که به عنوان نان استفاده می‌شد.
در آشپزی ایرانی ، دروپه خشک به نام عناب شناخته می شود ، در حالی که در آذربایجان همسایه معمولاً به عنوان میان وعده مصرف می شود و به نام عناب شناخته می شود.
به طور سنتی در هند، میوه‌ها را در آفتاب خشک می‌کنند و دانه‌های سفت آن را جدا می‌کنند و پس از آن، گوشت خشک شده را با تمر هندی ، فلفل قرمز ، نمک و دمنوش می‌کوبند.
در شمال و شمال شرق هند میوه را به صورت تازه با نمک و فلفل می خورند و همچنین به عنوان آب نبات، مربا یا ترشی با روغن و ادویه نگهداری می شوند.
در ماداگاسکار میوه عناب را به صورت تازه یا خشک مصرف می کنند. مردم نیز از آن برای تهیه مربا استفاده می کنند. عسل عناب در کوه های اطلس مراکش تولید می شود.
از میوه آن به عنوان میان وعده استفاده می‌شود و همچنین به خمیر خشک شده تبدیل می‌شود که به عنوان شیرینی مورد علاقه دانش‌آموزان مدرسه است. اخیراً توسط زنان در داکار پردازش و فروخته شده است.
آب نبات عناب تجاری محبوب در سینماها در ابتدا حاوی آب عناب بود اما اکنون از طعم دهنده های دیگری استفاده می کند.
این بخش به منابع پزشکی بیشتری برای تأیید نیاز دارد یا به شدت به منابع اولیه متکی است . لطفاً مطالب بخش را بررسی کنید و در صورت امکان منابع مناسب را اضافه کنید . مطالب بدون منبع یا با منبع ضعیف ممکن است به چالش کشیده و حذف شوند.
این میوه و دانه های آن در طب سنتی چینی و کره ای استفاده می شود ، جایی که اعتقاد بر این است که آنها استرس را کاهش می دهند، و به طور سنتی برای اهداف ضد قارچ، ضد باکتری، ضد زخم، ضد التهاب و آرام بخش، خواص ضد اسپاسم، ضد باروری/پیشگیری از بارداری، کاهش دهنده فشار خون و ضد نفریت، قلب و عروق، آنتی اکسیدان، محرک ایمنی و التیام زخم.
از جمله میوه های مورد استفاده در کامپو است. عناب، همراه با گان کائو ، در طب چینی برای هماهنگ کردن و تعدیل گیاهان دیگر استفاده می شود.
میوه عناب همچنین با گیاهان دیگر برای درمان سرماخوردگی و آنفولانزا ترکیب می شود. این میوه حاوی بسیاری از خواص مختلف سالم مانند ویتامین ها، اسیدهای آمینه است. استفاده از میوه می تواند برای بیماری های طحال در طب چینی مفید باشد.
در ژاپن،ناستم به دلیل شکل مشابه، نام خود را به سبکی از کادوی چای که در مراسم چای ژاپنی استفاده می شود، داده است.
از چوب سخت و روغنی آن، همراه با گلابی، از قرن هشتم شروع شد و تا قرن نوزدهم در چین و کشورهای همسایه برای چاپ کتاب برای چاپ روی چوب استفاده شد. از یک چوب عناب می توان 2000 نسخه تولید کرد.
