زمانی که اولین خودروها اختراع شدند، هنوز کارهای زیادی باید انجام می شد.
کالسکه اولین مرجع بود و بنابراین، قدیمی ترین وسایل نقلیه شباهت چرم صندلی نزدیکی به آنها دارند.
شما اغلب صندلی های نیمکتی و در برخی مدل ها، صندلی های تک راننده را در جلو خواهید دید.
در موارد نادر، مانند یکی از اولین مدل‌های طراحی شده توسط کارل بنز، حتی یک صندلی جلو معکوس وجود داشت زیرا کسی مجبور به تماشای اسب‌ها نبود.
اگر تا به حال در ماشینی رو به عقب نشسته اید، می توانید تصور کنید که این یک موفقیت نبود.
نیمکت نشینی برای سالیان متمادی یک اصل باقی ماند. صندلی‌های تکی غیرمعمول بودند و فقط برای اتومبیل‌های مسابقه‌ای یا وسایل نقلیه در نظر گرفته می‌شدند.
معرفی خودروهای اسپورت اروپایی مقرون به صرفه در دوره های پس از جنگ برای ایجاد تغییر بعدی لازم بود.
تخصیص اهرم دنده روی زمین و طراحی فشرده تر، صندلی های سطلی را به بازار آمریکا معرفی کرد.
کاربران خودروهای آمریکایی بیشتر از گیربکس اتوماتیک استفاده می کنند و اغلب دوست دارند فضای زیادی داشته باشند.
این عشق به فضا به همین دلیل است که صندلی های نیمکتی هنوز در خودروهای سدان و مینی ون حضور داشتند. در سال 2013، تنها یک خودروی آمریکایی صندلی نیمکت داشت.
یکی دیگر از جنبه هایی که تاثیر زیادی بر روی صندلی های خودرو داشته است، ایمنی است.
کمربند ایمنی جمع شونده اختراع شده در دهه 1950 و اختراع کیسه های هوا به طور قابل توجهی نحوه ساخت داخل خودرو را تغییر داده است.
صندلی های سطلی استانداردهای ایمنی بالاتر و راحتی شخصی بیشتری را ارائه می دهند. صندلی های سطلی احتمالاً شکل غالب صندلی در آینده خواهند بود.
با این حال، رانندگی خودکار می‌تواند صندلی‌های نیمکتی را به عقب بازگرداند، زیرا اتاق و فضای بیشتری برای صندلی ارائه می‌دهند.
وقتی صحبت از راحتی و ایمنی به میان می آید، چرم مزایای مختلفی برای ارائه دارد.
نه تنها دوام بیشتری دارد، که برای اصطکاک مکرر روی صندلی ها عالی است، بلکه مزایای زیست محیطی و ایمنی نیز دارد. اطلاعات بیشتر.
