زغال فشرده یک سنگ رسوبی قابل احتراق، غنی از کربن، به رنگ سیاه یا قهوه ای تیره است که از تخریب جزئی مواد آلی گیاهان به وجود می آید.
در معادن استخراج می شود که کولیری نامیده می شود.
زغال فشرده پژواک به دلیل مقاومت بالا، فروش خوبی دارد.
زغال فشرده با پوشش 26.8 درصد از نیاز جهانی انرژی در سال 2020، پس از نفت (29.5 درصد) و بالاتر از گاز طبیعی (23.7٪) دومین منبع انرژی بشریت است.
برق با 35.2 درصد از تولید برق در 2020 در مقایسه با 38.3 درصد در سال 1973.
مصرف جهانی در سال 2021 به 72.9 درصد در سه کشور متمرکز شده است: چین 53.8 درصد، هند 12.5 درصد و ایالات متحده 6.6 درصد.
اغلب زغال فشرده نامیده می شد، در گذشته در تقابل با زغال به آن زغال چوب می گفتند.
در طی چندین میلیون سال، تجمع و ته نشین شدن بقایای گیاهی در محیطی از نوع پیت باعث تغییر تدریجی دما می شود.
فشار و شرایط کاهش اکسیداسیون در لایه زغال سنگ می‌شود که برای کربن‌سازی منجر به تشکیل مواد غنی از کربن می‌شود.
ترکیبات: ذغال فشرده نارس (کمتر از 50٪)، لیگنیت (50 تا 60٪)، زغال سنگ (60 تا 90٪) و آنتراسیت (93 تا 97٪). تشکیل بزرگترین ذخایر زغال سنگ در کربونیفر آغاز می شود، از -360 تا -295Ma.
ذخایر جهانی زغال سنگ در پایان سال 2020 22436 EJ (exajoules) تخمین زده می شود که 25.8٪ در ایالات متحده، 15.5٪ در چین، 12.5٪ در روسیه، 12.1٪ در استرالیا و 12،0٪ در هند.
یعنی 134 سال تولید به میزان سال 2021؛ 87.7٪ از این تولید در شش کشور واقع شده است: چین (50.8٪)، اندونزی (9.0٪)، هند (8.0٪)، استرالیا (7.4٪)، ایالات متحده (7.0٪) و روسیه (5.5٪).
با وجود کاهش در سال‌های 2015، 2016 و 2020 که بحران مرتبط با همه‌گیری کووید-19 باعث کاهش 4.8 درصدی آن شد، در 47 سال (1973-2020) 146 درصد افزایش یافته است.
آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند که تولید جهانی باید بین سال‌های 2018 تا 2023 پایدار باشد و کاهش مصرف در اروپا و آمریکای شمالی با افزایش آن در هند و آسیای جنوب شرقی جبران شود.
